کد مطلب:277118 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
احمد بن حسین بیهقی شافعی
(متوفّای سال 458 هجری) ـ كه به گفته ابن خلكان، امام الحرمین عبدالملك جوینی گفته است: «هیچ فرد شافعی یافت نمی شود مگر این كه شافعی بر او منّت دارد جز احمد بیهقی كه او بر شافعی منّت دارد» ـ در كتاب «شعب الایمان» درباره حضرت مهدی (علیه السلام) چنین می نویسد:
«مردم درباره حضرت مهدی (علیه السلام) اختلاف نظر دارند، گروهی مردّد مانده و علم آن را به خدای عالم محوّل نموده اند، و عقیده دارند كه مهدی (علیه السلام) فردی از فرزندان فاطمه دختر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) است كه هرگاه خدا بخواهد او را می آفریند و برای یاری دینش وی را برانگیخته می سازد. گروهی دیگر می گویند: مهدی موعود، در روز جمعه نیمه ماه
[ صفحه 147]
شعبان سال 255 هجری قمری متولّد شده و او امام ملقّب به حجّت، و قائم منتظر محمّد بن الحسن العسكری (علیه السلام) است كه به سرداب سامرا [1] داخل شد و از انظار مردم پنهان گردید و منتظر خروج او هستند و می گویند: زنده است و در آینده تاریخ ظاهر می شود و جهان را پر از عدل و داد می نماید همان گونه كه پر از ظلم وستم شده است...»
سپس می گوید:
«و طول عمر او و باقی ماندن وی در این مدّت طولانی، منع عقلی ندارد مانند بقای عیسی و خضر (علیهما السلام)، و اینان شیعیان امامیه می باشند و گروهی از اهل كشف نیز در این عقیده با ایشان موافقت دارند». [2] .
«مردم درباره حضرت مهدی (علیه السلام) اختلاف نظر دارند، گروهی مردّد مانده و علم آن را به خدای عالم محوّل نموده اند، و عقیده دارند كه مهدی (علیه السلام) فردی از فرزندان فاطمه دختر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) است كه هرگاه خدا بخواهد او را می آفریند و برای یاری دینش وی را برانگیخته می سازد. گروهی دیگر می گویند: مهدی موعود، در روز جمعه نیمه ماه
[ صفحه 147]
شعبان سال 255 هجری قمری متولّد شده و او امام ملقّب به حجّت، و قائم منتظر محمّد بن الحسن العسكری (علیه السلام) است كه به سرداب سامرا [1] داخل شد و از انظار مردم پنهان گردید و منتظر خروج او هستند و می گویند: زنده است و در آینده تاریخ ظاهر می شود و جهان را پر از عدل و داد می نماید همان گونه كه پر از ظلم وستم شده است...»
سپس می گوید:
«و طول عمر او و باقی ماندن وی در این مدّت طولانی، منع عقلی ندارد مانند بقای عیسی و خضر (علیهما السلام)، و اینان شیعیان امامیه می باشند و گروهی از اهل كشف نیز در این عقیده با ایشان موافقت دارند». [2] .
[1] درباره افسانه سرداب كه اكثر علماي اهل سنّت روي آن تكيه دارند و گاهي به وسيله آن به شيعيان طعنه مي زنند، در آخر همين فصل به تفصيل سخن خواهيم گفت.
[2] المهدي الموعود المنتظر، ج 1، ص 182، باب 16 ؛ كشف الاستار، ص 98.